Sertab Erener -

Yalnızlık Senfonisi

[Symphony of loneliness]

Anladım sonu yok yalnızlığın, hergün çoğalacak

I realized, there's no end to my loneliness, it'll accumulate every day

Herzaman böyle miydi bilmiyorum

Was it always like that - I don't know

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak

In the childhood, it's like crying was something natural

Alışır her insan alışır zamanla kırılıp incinmeye

With time, every person gets used to getting hurt and upset

Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak

Because getting back to our feet after shattering is a usual thing

 

 

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte

Loneliness lies in ambush on my roads, waiting

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette

Pain is staring at me, watching for me

Bekliyorum bekliyorum bekliyorum

I'm waiting, waiting, waiting

Hadi gelin üstüme korkmuyorum

Come on, come upone me, I'm not afraid

 

 

Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret

Clouds are loaded, it rained, it will rain over us with sorrow

Yokluğunla ben başbaşayız nihayet

Finally I'm face to face with your absence